Bugünkü yazımda biraz Katar’daki Türklerden, biraz da Araplardan bahsedeceğim. 2008’de bırakın Türkleri, Katar’da dışarı çıktığınızda bayan göremezdiniz. Şimdiyse dışarı çıktığımda her 5 kişiden birinin Türk olduğunu görüyorum enteresan bir şekilde. Nasıl da yerleşmiş, adapte olmuşuz Orta Doğu’ya. Sözüm meclisten dışarı ama bazen şaşıp kalıyorum saçma sapan şeyler arayan, Türklerden başkasıyla arkadaşlık kurmayan, umutsuz ev kadınları komuniteleri kuranlara. Expatsen expatliğini bil, bi’ gözünü aç birşeyler öğrenmeye çalış değil mi ya? Dil öğren, yabancı arkadaşlar edinip pratik yap. Asya’ya geçilebilecek en hub bölgedesin, atla uçağa gez, yeni kültürler öğren. Aç gözünü, bir kısım Arapların edepsizliğini cahilliğini alacağına kendini geliştir biraz ki döndüğünde ülkene faydan olsun.

Peki ya Araplar? Geçenlerde ilk kez Pegasus ile Istanbul’dan Katar’a uçtum, uçmaz olaydım. Uçak havalanacak ama Arapların yerlerine oturması bir dert, onları oturarak tutmak ayrı bir dert. Kafamın tepesinde uçuşup koridora yapışan yoğurtlar, dirseklerini popolarını bana çarpa çarpa geçen ayakta takılmak isteyenler, telefonunu ısrarla kapatmayıp bir de ucak havalanırken Whatsapp’tan video izleyen, ağzında sakızları abayalı arap kadınları, öndeki yolcunun koltuğunu yatırmasından şikayetçi olup söylenerek koltuğu çıplak ayaklarıyla tepmelerinden ve uçak havalanır havalanmaz Burger King paketlerini açıp piknik yapmaya başlayanlara kadar her türlü uçuş rahatlığını ve güvenliğini tehdit edecek hareket vardı. (Üstelik gece yarısıydı be Pegasus, gecikmeli uçuşun yetmemiş gibi bir de bunlarla sinirimi bozdun)

Yıllar geçiyor, ve nedense bir şekilde bu iki millet birbirine yaklaşıyor kültürel, davranışsal ve hatta fiziksel olarak. Biz onları tanıyıp yakınlaşırken, onlar da bizi tanıyor. Bazı Katarlılar sırf yardım olsun diye ülkemize gidiyor ve bunu söylemekten kaçınmıyorlar. Ve üstelik Türklere Katar vizesi kalkarken, Katardaki Türk konsolosluğu da Katar’dan Turkiye’ye giden turistlere artık yetişemediğinden VFS ile vize işlerini sürdürmeye karar vermiş ki Katar’a daha çok Türk, Türkiye’ye de daha çok Katarlı gitsin. Turizme kesinlikle karşı değilim, ülkemize gitsinler para getirsinler tabi ama biz Türklerin Araplara benzemesine ramak kalmış. Burada İngiliz öğretmeni öldürüp de parçalarını çöle gömen 2 Arap sokaklarda elini kolunu gezerken bizim ülkemizde de hemen hemen aynı haberleri hergün televizyonlarda izlemiyor muyuz? Para herşeyi hallediyor, eğitimin bilginin öneminin bile üstüne geçiyor ya hani bazılarına göre.

Katar’da (Pearl tarafından bahsetmiyorum) hava karardıktan sonra tek bir bayan olarak hiç çıkıp da yürümeye kalktınız mı? Geçen akşam yarım saat evimin etrafında yürüyüşe çıktığımda bir adam bana doğru gelerek cinsel organıyla oynuyor, diğeri ise bana doğru sigarasını atarak üstüme üstüme yürüyor. Korkumdan, girdiğim marketten anında çıkıyorum. Ve farkediyorum ki, suratıma o İstanbul’dan da bildiğim ve alışık olduğum yüz ifademi takmışım yine. Vücut dilim her an saldırıya tepki verecek şekilde, kaşlarım çatık, ve nefret dolu bakışımı takınmışım. Aklıma İstanbul geliyor tabi. Nedeni oldukça açık. Cahilliğe, sapıklığa, bilgisizliğe, kapalı görüşe dönmüşüz yüzümüzü, hem halimize, bizim başımıza gelmediğine şükrediyor, hem de kaçınılmaz tecavüzü kendi kapalı ortamlarımızda ay nolucak bunlar, nolucak memleketin insanların hali diye paylaşıp duruyoruz.

Diyeceğim odur ki eğitim ve ahlak şart. Yüzünüzü parası olan eğitimsizlere döneceğinize ufkunuzu açın, ahlak, bilgi, ilim edinin. Etrafınıza dar gözlüklerle bakmayın, nolur.

Tesadüf bu ya dün de dünya kızlar günüymüş. Geleceğe umutla bakan kızlar, o kızları el üstünde tutacak eğitimli yeni nesiller yetiştirmeniz dileğiyle.